نوشته های یه ذهن خط خطی

نمی‌دونم گفتم بچه که بودم حدود ۳-۴ ساله به خاطر کلیه م مریض بودم یا نه

ولی خب فرض رو بر این می‌زاریم که گفتم و چنتا فکت میدم

یکی اینکه بیمارستان امام خمینی یا همون مرکز طبی کودکان بودم

یه دختری تو اتاقم بود به نام س که ۶ ماهه دنیا اومده بود و اون یکی قلش مرده بود

دختر اونو مامانم تقریبا زنده کرد توی اون بیمارستان خراب شده بی صاحب

و اینکه ما الان رفت و اون خونوادگی داریم

خب امروز اومدن خونمون :)

عاقا خیلی دوسشون دارم اصلا

راستی به مامان س میگم خاله بوقی :)))))

اما اینبار یکی همراشون بود که خب گفتم دختر خاله-دایی-عمه-عمو س هستش اما نبود :/

عمه ش بود

اصلا با ادبیات بزرگتر کوچیک تری حرف نمی‌زنم کاملا خودمونی حرف میزدم که دیدم س یهو گفت عمه :/

خب نمیشد زودتر بگید؟ :/

منم مثلا خیلی کول و از این حرفا همون‌جوری ادامه دادم -_-

خیلی بیبی فیسه :\

فکر کنم بترکونه ۳-۴ سال بزرگتر باشه ولی بازم برای برخورد اول توی این سن ضایع بود :|

ولی خب خیلی خوب شد که اومدن :)))))

پ.ن:

الانم من به خونواده میگم میام مسافرت میگن نمی‌خواد :[